Keizer Menelik        Onmiddellijk sloten de Italianen een verdrag met hem en voorzagen hem van 28 kanonnen en 38 000 geweren. Een misverstand in het verdrag (over 'moeten' of 'kunnen') leidde in 1896 tot een botsing van de legers, die een vernietigende nederlaag voor de Italianen werd (Slag bij Adoua). Dit feit verbaasde de wereld, die Menelik nu niet langer als een obscure negerhoofdman zag. maar als heerser met wie rekening gehouden moest worden. In de jaren daarna openden vele landen bedrijven en vestigingen in de nieuwgestichte hoofdstad Addis Abeba ('Nieuwe Bloem'). Door een aantal verdragen wist Menelik de onafhankelijkheid van Ethiopië te verzekeren.    In 1906 begon de hemel voor Ethiopië te verduisteren door het overlijden van de twee potentiële troonopvolgers. Vooral de dood van Ras MAKONNEN, de vader van Ras TAFARI, betekende een groot verlies voor het land. Misschien zou deze zeer intelligente man, die in Harar bevriend was met de daar wonende dichter ARTHUR RIMBAUD, erin zijn geslaagd het land een periode van verdeeldheid en twisten te besparen. In 1907 werd Menelik zelf ziek en benoemde een ministerie om hem bij te staan. Zijn vrouw, Keizerin TAITOE, regeerde drie jaar waarin ze voornamelijk haar familie begunstigde. Toen werd ontdekt dat ze de dood van Menelik door vergiftiging had bespoedigd,  werd ze afgezet. In 1911 werd ze opgevolgd door de 17-jarige LIDSJ  JASOE, zoon van Ras MICHAËL, een verre nazaat van Achmed Gragne. Al spoedig toonde Lidsj sympathie voor de  islam en verder bleek hij gespeend van elk verantwoordelijkheidsbesef. In 1915 beweerde hij niet van Salomo, maar van Mohammed af te stammen en liet de Ethiopische vlag van een halve maan voorzien met de tekst 'er is geen God dan Allah' .     Toen hij in het zuiden vertoefde grepen de edelen in Addis Abeba de macht en kroonden de dochter van Menelik, JUDITH ZAUDITU, tot Keizerin en Koningin der Koningen en RAS TAFARI, de latere Haile Selassie werd regent en troonopvolger.  Lidsj ging hulp halen bij zijn vader Ras Michaël. Hij kreeg een leger van 50 000 man tot zijn beschikking en versloeg Ras LUL SEGUED.  Ras Tafari trok hem vanuit de hoofdstad tegemoet met een verzameld leger en versloeg hem in een tien uur durende strijd die 11 000 man het leven kostte. Lidsj ontsnapte en wist zich nog vijf jaar schuil te houden bij de Danakils voor hij gevangengenomen werd.   Ras Tafari wachtte rustig zijn kansen af om te regeren. Zijn vader, Ras Makonnen, had als vertrouwde boodschapper van Menelik, de moderne Europese staten leren kennen. De zoon had van hem het verlangen geërfd Ethiopië te moderniseren; beiden waren van mening dat het anders met het onafhankelijke Ethiopië gedaan zou zijn.  Ras Tafari Makonnen      Geboren op 23 juli 1892 kreeg Ras Tafari zijn eerste opleiding in het Amhaars en de kerkleer van een priester. Na een studie Frans aan de katholieke missie studeerde hij o.a. Engels en wetenschappen. Als 16-jarige deed hij ervaring op als gouverneur van Sidamo, een van de rijkste provincies. Hoewel krachtig van geest en wil, was Ras Tafari zwak van gestel.   Zijn hele leven is overschaduwd door het overlijden van zijn naasten. Door het lot werd hij voor zijn taak uitverkoren. Van een familie van elf kinderen overleefden alleen hij en zijn oudere broer de gevaren van de kindertijd. Bij een bootongeluk op het Haramaya-meer was Ras Tafari de enige overlevende; zijn zes metgezellen verdronken. Na de dood van zijn oudere broer werd Ras Tafari hertog van Harrar. Zijn hele leven zou hij zich ervoor inzetten het oude met het nieuwe te verzoenen. In 1925 waagde hij het zijn eerste buitenlandse reis te maken. De meest geduchte tegenstanders onder de feodale hoofden nam hij mee op reis langs enkele voorname Europese hoven om ervoor te zorgen dat zijn positie tijdens zijn afwezigheid niet ondermijnd zou worden.   Reeds eerder beijverde hij zich ervoor dat Ethiopië in 1923 tot de Volkenbond werd toegelaten. April 1930 stierf ZAUDITU, die van haar keizerinschap niets dan verdriet beleefd had. Op 2 november 1930 werd Ras Tafari gekroond tot Keizer onder de naam Haile Selassie I, Koning der Koningen, zegevierende Leeuw uit de Stam van Juda, Uitverkorene Gods. Selassie wist wat hem te doen stond om zijn rijk te moderniseren. Uit eigen middelen bekostigde hij de opleiding van jongeren in Europa. Hij wilde steun van een nieuwe intelligentsia, die westerse methoden en organisaties in zijn rijk zouden kunnen invoeren. De oude Rassen zagen zeer goed in dat dit wel moest uitlopen op inkrimping van hun macht en begonnen een revolte door de gevangen gehouden Lidsj Jasoe te bevrijden. Selassie wist deze rebellie echter snel te onderdrukken en ging verder met hervormingen.    Hij schonk zijn land een grondwet en parlement, introduceerde de eerste auto's, treinen, vliegtuigen en electriciteit. Ook opende hij een drukkerij voor o.a. een krant. De politie, het onderwijs en de rechtspraak werden gemoderniseerd, waarvoor hij Zweden, Belgen en Zwitsers aantrok. Op belangrijke posten benoemde hij naast iemand van de oude generatie een jonge afgestudeerde en en buitenlandse adviseur; een formule die niet altijd werkte. Veel tijd werd hem niet gegund. Reeds vier jaar nas zijn kroning lokte  Italië  een incident uit door in het land overal consuls te stationeren, die door omkoperij de verdeeldheid probeerden aan te wakkeren. De fascist MUSSOLINI had behoefte aan een overwinning en hitste zijn volk op. Italië begon troepen en wapens te verschepen om een oorlog te provoceren. Selassies beroep op de Volkenbond leidde uiteindelijk tot een wapenembargo voor beide landen dat evenwel Ethiopië het meest trof .    In Italië werkte de wapen- en munitieindustrie op volle kracht. Hernieuwde beroepen op de Volkenbond door Ethiopië werden door Italië belachelijk gemaakt. Italië voelde zich geroepen 'zich te beschermen tegen barbaarse, middeleeuwse toestanden die Ethiopië uitsluiten van de gemeenschap van beschaafde naties'. Na vruchteloze verzoeken van Ethiopië om neutrale waarnemers trokken de Italianen de grens over en bombardeerden steden. Voor de ogen van de wereld werden de afspraken van de Volkenbond met voeten getreden. Terwijl het wapenembargo tegen Ethiopië nog steeds van kracht was, werd het Italië toegestaan honderden tonnen gifgas door het Suezkanaal te transporteren. De reden daarvoor was dat de grote mogendheden Italië te vriend wilden houden uit angst voor een aansluiting van dit land bij Duitsland, zoals later bleek tevergeefs.   De landen die niet durfden te protesteren om zich buiten alle moeilijkheden te houden, hebben zo de voorwaarden voor hun eigen veiligheid vernietigd. Dit was in feite het begin van de Tweede Wereldoorlog. De lijfgarde van Haile Selassie en de opgeroepen lichtingen, die onder de feodale hoofden de strijd met de Italianen aanbonden, waren moedig genoeg, maar met blote handen en lichamen kan men tegen een modern oorlogsapparaat niets uitrichten. Italië had 400 vliegtuigen ingezet, Ethiopië had er elf, waarvan acht bruikbare; alle langzame, onbewapende machines. Italië voorzag de vliegtuigen van sproeiers, die grote gifwolken op het Ethiopische volk deden neerdalen. Verblind en verbrand trokken de Ethiopische troepen zich terug en probeerden zo spoedig mogelijk hun woonplaatsen te bereiken. Haile Selassie vocht zelf mee en verloor de slag waardoor de weg naar de hoofdstad openlag. De Keizer reisde per trein naar de kust en werd op een Britse kruiser via Jeruzalem naar Londen gebracht.    Op 30 juni 1936 hield Selassie een ernstige en waardige rede voor de Volkenbond in Geneve. Het was ontroerend hoe hij daar hulp van bleef verwachten. In plaats van hulp kreeg hij daar door Italiaanse journalisten scheldwoorden en beledigingen toegeschreeuwd. De waardige houding van de Keizer stond in schril contrast met de vertegenwoordigers van een natie, die pretendeerde de Europese beschaving aan een achterlijk Afrikaans land te willen brengen. Tijdens de vijf jaar Italiaanse bezetting bleven de Rassen met hun legers zich verzetten en aanslagen plegen. Uit wraak werden alle jonge ontwikkelde Ethiopiërs, net teruggekeerd van hun studie in Europa, geëxecuteerd, evenals vele kloosterlingen.    De Keizer bleef al die tijd via Khartoum in contact met zijn landgenoten staan. Toen Engeland en Frankrijk de oorlog was verklaard keerden de kansen en zetten zij zich in voor de bevrijding. Op 5 mei 1941 deed de Keizer aan het hoofd van een troepenmacht zijn intrede in Addis Abeba. Haile Selassie was terug in zijn,. land, dat nu van zijn jonge intelligentsia was beroofd en welks schatkist leeg was. Er waren veel wapens in omloop en dappere strijders moesten beloond worden, maar de beste vechters bleken niet de beste bestuurders. Langzamerhand ontworstelde Ethiopië zich aan de Engelse invloed en maakte aanspraak op het gedekoloniseerde Eritrea om de geschiedenis geen kans tot herhaling te geven. In 1952 werd Eritrea een autonoom gebied in een federatie onder de Ethiopische kroon. Na de oprichting van afscheidingsbewegingen annexeerde Selassie Eritrea in 1962.