Modernisering      Haile Selassie zette zijn moderniseringsbeleid onverminderd voort in zaken als export, een nieuw muntstelsel, algemeen kiesrecht, een burgerlijk wetboek, bouw van een infrastructuur, een internationaal ziekenhuis en de Haile Selassie-universiteit. Hij manifesteerde zich als een groot vorst, de 225ste keizer in de dynastieke lijn sinds Salomo, leider van een 3000 jaar oud rijk, dat nog steeds een Kerkstaat was. De Keizer was het wereldlijk hoofd van de Kerk, de Patriarch van Alexandrië het geestelijk hoofd, die tot voor kort de Aboena (Aarts-bisschop) benoemde. Kerk en kloosters (zo'n 17000) bezaten aanzienlijke stukken grond. De Kerktaal is het 3000 jaar oude Geez.     De leer van de Ethiopische Kerk is monofysitisch in ritueel, liturgie en kalender, maar bevat ook Hebreeuwse en animistische elementen. Naast de verering van heiligen bestaat er een belangrijke Maria-verering jaarlijks zijn er 33 Maria-feesten). Verder zijn er vastendagen, zondag als sabbat, onderscheid tussen rein en onrein voedsel, doop, biecht en besnijdenis. De Ethiopische bijbel (Kebre Negest) heeft niet dezelfde inhoud als de westerse. Behalve de canonieke boeken bevat hij 81 hypocriefe boeken o.a. het boek van Henoch, de Herder van Hermas, de Hemelvaart van Jesaja, het derde en vierde boek van Ezra, het derde en vierde boek der Maccabeeën en de Apocalypse van Baruch.  Bekend zijn de stripverhaaIachtige schilderingen in de kerken.   De processies in prachtige gewaden onder parasols zijn buitengewoon schilderachtig. Nog steeds bestaat er een omvangrijke geestelijkheid van priesters, diakenen en monniken, geschat op 20% van de mannelijke bevolking. Haile Selassie begon opnieuwaan buitenlandse reizen, waarmee hij over de hele wereld contacten en ideeën opdeed om zijn land tot ontwikkeling te brengen. Alleen al Nederland heeft hij tweemaal bezocht. Ook bezocht hij Jamaica, waar het 'Ethiopianisme' bloeide, de beweging van Rastafarians, die de Keizer beschouwen als de levende God (de Keizer zelf werd niet over deze beweging ingelicht). Verscheidene Rasta-families zijn later inderdaad naar Ethiopië geëmigreerd, waar zij grond in Shashamane kregen.    De pogingen van Selassie om de aandacht van de wereld op zijn land te vestigen hadden resultaat. De buitenlandse investeringen namen toe. In 1963 werd in Addis Abeba het hoofdkantoor van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid gevestigd, waarin Selassie de eerste was die zich uitsprak over een kernwapenvrij Afrika. Toen de Keizer in 1960 een bezoek aan Brazilië bracht werd er een poging tot een staatsgreep gedaan.   De jonge afgestudeerde GERMAME NEWAY was overgeplaatst als gouverneur naar een andere provincie, na een conflict met de Kerk omdat hij te veel grond aan de boeren weggaf. Met behulp van de Keizerlijke Garde richtte hij in het paleis een bloedbad aan. De Keizer keerde ijlings terug, ondanks het uitvallen van een motor van zijn vliegtuig. In Addis Abeba had hij opnieuw de taak zijn bestuur te reorganiseren. Revolutie    Vanaf die tijd kwam er een steeds sterkere oppositie, vooral van studenten en radicale intellectuelen die in het buitenland hadden gestudeerd en voor de langzame ontwikkelingen geen geduld konden opbrengen. Vanaf 1965 demonstreerden dezen elk jaar voor landhervorming en bestrijding van de corruptie, terwijl behoudende groepen, zoals de landadel, de Ethiopische Kerk en de grootgrondbezitters de voorzichtige hervormingen juist bekritiseerden. Haile Selassie probeerde daartussen een mid-  denkoers te varen. Dag in dag uit, van vier uur 's ochtends tot 's avonds, werkte hij aan de toekomst van zijn land ondanks grote tegenslagen, zoals de dood van zijn vrouw WOIZERO MENEN, zijn twee dochters en twee zonen van wie Prins MAKONNEN, Hertog van Harar, de troonopvolger had moeten worden. Nu werd dat ASFA WOSSEN, een zwakke, meegaande man, die eerder bij de mislukte staatsgreep betrokken was geraakt.    Met grote omzichtigheid zocht de Keizer naar een oplossing voor het probleem van de boeren. Grond was, zoals vroeger in alle Afrikaanse landen, geen prive eigendommaar bezit van de gemeenschap. Boven de gemeenschap stond de Ras (Hertog), die in hetzelfde gebied woonde en er belasting hief. Het was van belang dat hij een goede verstandhouding met de boeren had, omdat zij anders zouden kunnen wegtrekken naar een gebied waar de familie ook rechten had. Toen onder Selassie, mede door toedoen van buitenlandse investeringen in de landbouw, het westerse begrip privé-grondbezit opkwam, verzetten de boeren en nomaden zich hiertegen. Uit angst hun grond kwijt te raken keerden ze zich tegen elk gezag. Met de aanstelling van ambtenaren in hun gebied kregen ze regelmatig met hogere belastingen dan ze gewend waren en met corruptie te maken. Van oudsher bestaat in Ethiopië het recht van beroep bij de Kroon over geschillen.  Elke week kwamen de boeren voor het paleis demonstreren. Ook de nieuwe middenstand was ontevreden, omdat hij de weg omhoog geblokkeerd zag door de nog steeds aanwezige adel. Tot overmaat van ramp leed het land onder een ernstige droogte, met als gevolg een enorme hongersnood die 200 000 Ethiopiërs het leven kostte.     Dit werd op de westerse televisie vertoond en journalisten besprongen het nieuws en concludeerden dat het bewind geen greep op de ontwikkelingen had. Er volgden muiterijen in het leger, taxistakingen tegen de benzineprijs en een modeshow op de Selassie-Universiteit was de aanleiding tot een studentenoproer .Onder druk van deze chaos kondigde Keizer Haile Selassie een grootse landhervorming aan,die tegemoetkwam aan alle eisen van de studenten, namelijk om vanuit de universiteit een campagne voor ontwikkeling en samenwerking te organiseren gericht op de verbetering van de toestand van het platteland. Tegelijkertijd be.  noemde hij zijn kleinzoon ZERA JACOB tot troonopvolger. Om de hongersnood te stoppen prefereerde hij irrigatiewerkzaamheden (dam-men in de Nijl) boven voedselhulp. Maar deze maatregelen kwamen te Iaat. Inmiddels was er een schaduwregering gevormd. Deze 'Derg' (schaduwcomité) ofte wel Voorlopige Militaire Bestuursraad was voortgekomen uit een protestbeweging van soldaten, arbeiders, intellectuelen en de stedelijke middenklasse. Valselijk handelend in naam van de Keizer arresteerden ze ministers. Aangespoord door marxistische ideeën wilden ze af van de macht van de Kerk en het koningshuis. Een voorstel van advocaten voor een monarchie als de Nederlandse werd verworpen. Op 11 september 1974 lieten ze de Keizer in zijn paleis de film Ethiopia, the unknown famine zien.    De volgende dag werd Haile Selassie afgezet. ' Als de revolutie goed is voor het volk dan ben ik voor de revolutie', was zijn reactie. Na onthullingen over financieel wanbeleid werd hij weggevoerd naar een militaire gevangenis, waar hij 25 augustus 1975 op 83-jarige leeftijd stierf. De laatste Ethiopische Keizer werd op een onbekende plaats begraven.   Na een bloedig begin werden de landhervormingen alsnog uitgevoerd. Het Kerkbezit werd geconfisqueerd en de adel geliquideerd. Bij pogingen een eind aan de corruptie te maken kreeg de Derg te maken met dezelfde problemen als de Keizers eeuwen eerder. Nu eenmaal de Sheba-mythe van de troon gestoten was, begon het land te destabiliseren en kwamen oude vijandschappen op. De laatste jaren zien we een hongerend Ethiopië, waarin verschillende goedbewapende afscheidingsbewegingen de voedselhulp bemoeilijken en grote stromen vluchtelingen het eeuwenoude ecologische evenwicht verstoren. In de Hoorn van Afrika wordt honger beschouwd als wapen en voedselhulp als strategie. Terwijl Rusland voornamelijk militaire hulp geeft is het Westen de grote voedselvoorziener. Wederom een film, Seeds of despair, was de oorzaak van de plotselinge aandacht voor Ethiopië, die in 1984 tot de 'Eén voor Afrika '-actie en in 1985 tot' Life-Aid ' leidde. Ondanks voedselhulp en hervestigingsprogramma's worden deze winter meer dan drie miljoen Ethiopiërs opnieuw met de hongerdood bedreigd.