André Gerardus Hazes (Amsterdam, 30 juni 1951 - Woerden, 23 september 2004) was een Nederlandse zanger die vanaf de late jaren 1970 populair was met zijn eigentijdse vorm van het levenslied. Hij wordt gezien als een van de grootste volkszangers die Nederland ooit gehad heeft. Tot zijn grootste hits behoren: Eenzame kerst (1976), Een beetje verliefd (1981), Bloed, zweet en tranen, Ik meen 't (1985) en Wij houden van Oranje (1988), en postuum Zij gelooft in mij (2004). Hij bracht minstens 300 verschillende nummers uit, op 36 albums (exclusief compilatie- albums).[1] Ook begaf hij zich, zij het kortstondig, in de gemeentepolitiek (2002). André Hazes werd geboren in de Gerard Doustraat 67-III te Amsterdam, en bracht zijn jeugd door in de volkswijk De Pijp. Vanaf jonge leeftijd hield hij van muziek, vooral van blues en rock-'n-roll. Op achtjarige leeftijd zag hij een optreden van BB King. De basis voor een grote liefde voor blues was gelegd. Zijn zangtalent werd op 5 mei 1959 ontdekt door Johnny Kraaykamp sr., toen André op de Albert Cuypmarkt stond te zingen, omdat hij geld wilde verdienen voor een cadeau voor zijn moeder. Hierna werd hij door Kraaykamp als kindsterretje gelanceerd in het televisieprogramma AVRO's weekendshow. Er werd een single uitgebracht (Droomschip) maar de kleine Hazes brak niet door. In 1976 werd Hazes voor de tweede keer ontdekt; deze keer door Willy Alberti. Nadat hij eerder aan de kost was gekomen als fabrieksarbeider, lichtmatroos, boekbinder, bloemenbesteller, fietsenmaker, schoorsteenveger, slagersknecht, bouwvakker, grondwerker, sloper, diskjockey, marktkoopman en kelner, werkte Hazes op dat moment als barkeeper in café "De Krommerdt". Zingen beschouwde hij als hobby. André schreef samen met zijn neef Toni Leroy, die korte tijd gitarist was in The Outsiders, een kerstliedje. Dit zong André Hazes zelf in en ze zorgden ervoor dat het bandje met daarop de opname van André bij Willy Alberti in de bus kwam. De bedoeling van André was dat Alberti dit lied ging zingen, omdat hij de tekst wel vond passen bij diens stijl. Alberti vond de opname geweldig en belde André Hazes dezelfde avond nog op. Hij wilde dat Hazes het zelf zou zingen en dan zou hij wel helpen met het uitbrengen van de single. Door bemiddeling van Alberti verscheen er een single van het liedje Eenzame Kerst. De plaat werd prompt een grote hit. In de Nationale Hitparade steeg het van #16 naar #1. De opvolgers Mamma en De Vlieger waren bescheiden successen. Platenmaatschappij Philips had grote plannen met Hazes. Hazes kon zich in die plannen niet vinden en werd weer fulltime barkeeper. Zo pachtte hij korte tijd een café in het Utrechtse dorp Schalkwijk. In 1980 kreeg hij bij platenmaatschappij EMI de kans om muziek op te nemen waar hij zelf achter stond. Onder leiding van producer Tim Griek werd de single 'n Vriend opgenomen. Het nummer werd een succes en de carrière van Hazes als eigentijdse levenspopartiest was begonnen. Een jaar later groeide hij met de single Een beetje verliefd en het bijbehorende album Gewoon André in korte tijd uit tot een superster. Hij maakte de reputatie in de jaren die volgden waar door een grote reeks hitsingles, discotheekoptredens en Ahoy-gala's. In 1984 had hij bij de VARA korte tijd een eigen televisieserie, het overigens niet bijster populaire Zoals u wenst mevrouw. Vanaf 1988 scoorde hij regelmatig hits met lofzangen op het Nederlandse nationale voetbalelftal. In februari 1988 kwam Tim Griek om het leven bij een verkeersongeval. Hazes droeg het album Liefde, leven, geven aan hem op. In 1989 was Hazes tien jaar aan zijn platenmaatschappij EMI verbonden. Hij mocht als dank kiezen uit of een zeilboot of het opnemen van een plaat naar eigen smaak. Het resultaat, het album Dit is wat ik wil, is een blues- en rock-'n-rollplaat waarop gevestigde namen als Kaz Lux, Herman Brood en Jan Akkerman gastrollen vervullen. In de loop van de jaren 90 consolideerde Hazes zijn succes onder leiding van zijn nieuwe producers Jacques Verburgt en John van de Ven ("Sjaak en Sjon"). Hij kwam daarnaast steeds vaker in het nieuws vanwege de funeste invloed die zijn levenswijze op zijn gezondheid had; Hazes werd een paar keer in het ziekenhuis opgenomen. Met name onder roddeljournalisten werd het steeds populairder om Hazes als een drankorgel af te schilderen. Zelf gaf hij te kennen dat hij zich wel eens ergerde aan vertegenwoordigers van de pers die negatieve berichten over hem publiceerden. In 1999 kende de carrière van Hazes de zoveelste opleving door zijn rol in een reclamespotje en door een documentaire van John Appel, getiteld Zij gelooft in mij (film). De film liet Hazes zien als een constant door onzekerheid geplaagde artiest, die in tijden van spanning een grote belasting voor zijn omgeving vormde. De huwelijksperikelen die hiervan het gevolg waren, doken regelmatig op in de roddelpers, waarin Hazes nu behalve als drankorgel ook als slechte echtgenoot werd afgeschilderd. Op 7 april 2000 weigerde hij de Edison Oeuvreprijs in ontvangst te nemen. Deze zal dan enkel aan Doe Maar worden uitgereikt. Op 9 juni 2001 werd de eerste website van Hazes opgezet. Le Plas Digitaal werd een interactieve site met speciaal geschoten foto's van Hazes in zijn stamkroeg de Plashoeve in Vinkeveen. De opening werd daar ook gehouden (door Edwin Evers) en er was zelfs een mogelijkheid om met Hazes te chatten. Ondanks het succes van de site, was de zanger minder digitaal te noemen. Eerder dat jaar op 21 februari 2001 was hij te zien in een gastrol in de voetbalcomedie All Stars - De serie, in de aflevering "De geur van kampioenen". In 2002 maakte Hazes een korte politieke carrière door: hij verwierf dat jaar een gemeenteraadszetel in de gemeente De Ronde Venen voor de partij Ronde Venen Belang. Constante kritiek van andere fracties leidde ertoe dat Hazes in juni 2002 vlak voor aanvang van een vergadering mentaal instortte. Enige dagen later stelde hij zijn zetel ter beschikking. In 2003 leidden Hazes' relatieproblemen tot het uitstellen van zijn geplande concertreeks in Ahoy. In hetzelfde jaar vierde hij wel zijn zilveren jubileum in de Arena in Amsterdam. Overlijden Sinds mei 2004 had Hazes last van zijn gehoor. Hij hoorde een permanente ruis in zijn oor en kon zichzelf niet meer horen spreken. Vanwege deze problemen moest hij een aantal concerten afzeggen. Op dinsdag 21 september werd Hazes met hoge koorts en benauwdheid opgenomen in het Hofpoort ziekenhuis te Woerden. Twee dagen later (op 23 september 2004) overleed hij in datzelfde ziekenhuis na twee hartinfarcten en een hartstilstand. In een interview met de Volkskrant deed Rachel na de dood van Hazes een bekentenis, die André door zijn vroege dood niet zelf heeft kunnen doen. Het gaat er om dat Hazes acht maanden voor zijn dood heeft verklaard, dat hij in zijn jeugd seksueel misbruikt is. Hij gaf dit als reden voor zijn gedrag en liefde voor de fles, en dit zou volgens Rachel zijn persoon in een ander perspectief zetten, wat eigenlijk ook geldt voor zijn liedjes. Op 27 september woonden ongeveer 48.000 mensen een afscheidsceremonie voor de zanger bij in de Amsterdam ArenA. Hazes had op die plek zijn afscheidsconcert willen geven. Het eerbetoon werd uitgezonden door de TROS en de VTM, en trok ongeveer 6 miljoen kijkers, waarvan 1 miljoen uit Vlaanderen. In aanwezigheid van Hazes' nabestaanden en met zijn kist op de middenstip van het voetbalveld leidde Ajax-stadionspeaker Wim Bohnenn een ceremonie die bestond uit toespraken en optredens van Nederlandse artiesten. Trijntje Oosterhuis, op 17 september bevallen van een zoon, zong het lied dat Hazes ooit aan zijn zoontje Melvin opdroeg: Kleine jongen. Guus Meeuwis zong Geef mij je angst. René Froger deed zijn aandeel met Hazes' emotionele Bloed, zweet en tranen. Paul de Leeuw hield een emotionele toespraak, die hij beëindigde met een stukje zang van het nummer Droomland, een duet van hem en Hazes. De band Hollywood Boulevard, jarenlang Hazes' vaste begeleiders bij concerten, loste een belofte in die bandleider Jan Buis aan Hazes had gedaan: ze speelden Still got the blues van Gary Moore. Tot de sprekers behoorden: burgemeester Job Cohen van de gemeente Amsterdam, Hazes' idool Johan Cruijff, producers Sjaak en Sjon, schoonvader Jan van Galen en Hazes' zoon Dré jr. De afscheidsceremonie werd afgesloten door een rondgang van de kist door de Amsterdam ArenA, begeleid door Xander de Buisonjé, die het nummer Zij gelooft in mij bracht. De kist verliet de Arena door een erehaag van Ajax supporters van de F-side, die tijdens de gehele afscheidsceremonie bijzonder stil waren geweest, en die Bengaals vuur ontstaken.[bron?]. Opmerkelijk was het feit dat Hazes van oudsher meer ophad met FC Amsterdam en Feyenoord, en Ajax pas later in zijn leven een rol ging spelen. Zo trad Hazes op bij het afscheid van zijn idool Willem van Hanegem in Feyenoord-shirt.[2] De single Zij gelooft in mij werd op 29 september opnieuw uitgebracht en leverde Hazes al in de voorverkoop zijn vijfde nummer 1-hit op. Het is echter wel zijn eerste nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40. Eerder stonden Eenzame Kerst, Diep In Mijn Hart, Ik Meen 't en Wij Houden Van Oranje bovenaan in de Nationale Hitparade. Op 23 september 2005 werd een deel van zijn as met tien vuurpijlen de lucht in geschoten vanaf het strand van Hoek van Holland, dit conform de wens van de zanger. Deze gebeurtenis werd opnieuw live uitgezonden door de TROS. Op dezelfde dag werd ook zijn standbeeld onthuld in de Pijp, Amsterdam. Na zijn dood Na zijn dood scoorde Hazes postuum grote hits in de Nederlandse hitparades. Na de nr.1-hit Zij gelooft in mij, werden ook Vaag en stil en Wij houden van Oranje top 3 hits. In het voorjaar van 2007 scoorde Hazes opnieuw een nummer 1-hit. Het duet Blijf bij mij met Gerard Joling kwam op nummer 3 binnen in de Nederlandse Top 40 en bleef daarna maar liefst 11 weken op nummer 1 staan; in de Single Top 100 stond het zelfs 12 weken op de eerste plaats. In deze lijst kwam Blijf bij mij drie keer terug op de hoogste posite. In oktober 2007 kwam RTL met het televisieprogramma In duet met Hazes, waarin bekende Nederlanders samen met de overleden volkszanger een liedje zongen. Deze 14 duetten verschenen op de cd Samen met Dré, die op 5 november uitkwam. De eerste single van het album was Bedankt mijn vriend, waarop Hazes met zijn zoon Dré Junior zingt. De single werd Hazes' derde nummer 1 hit in de Nederlandse hitlijsten. De tweede single is het opnieuw uitgebrachte Donker om je heen, die hij samen met zanger Wolter Kroes zingt. Huwelijken en kinderen Op 5 september 1974 trouwde Hazes met Annie Dijkstra. Het paar scheidde op 11 juli 1979. Kort na de dood van Hazes ontstond er een vete tussen Annie en Andrés weduwe over het publicatierecht van een biografie over de zanger; die Annie uiteindelijk verloor. Uit het huwelijk van Hazes met Dijkstra werd een dochter geboren: 1. Nathalie Hazes (1973) - moeder van Duncan (1998), Hazes' kleinkind; Op 24 maart 1981 trouwde Hazes voor de tweede maal nu met Ellen Wolf. Het paar scheidde op 18 september 1990. Ellen overleed in 2005 op 47-jarige leeftijd aan borstkanker. Uit hun huwelijk werd een zoon geboren: 2. Melvin Hazes (19-1-1982); Op 14 oktober 1991 huwde Hazes met de bijna twintig jaar jongere Rachel van Galen met wie hij al sinds haar veertiende een buitenechtelijke relatie had en zij bleven getrouwd tot aan het overlijden van Hazes. Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren: 3. Roxeanne Hazes (18-1-1993); 4. André Hazes jr. (21-1-1994); Na de dood van de zanger ontstond er onenigheid tussen André's weduwe en zijn oudste dochter. Zij was het niet eens met haar moeder over de nagedachtenis van haar vader, die volgens haar commercieel werd uitgebuit door André's weduwe Rachel Hazes. Zowel Melvin als Nathalie kregen kort voor het overlijden van Hazes, in een periode dat er sprake was van een scheiding met Rachel, weer contact met hun vader, die hen jarenlang niet wilde zien.